အမွန္အားထုတ္ျခင္း

သမၼာ၀ါယာမ (သမၼာ- မွန္ကန္ေသာ၊ ၀ါယာမ- အားထုတ္ျခင္း) ဟု အနက္ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မမွန္ ကန္ေသာ၊ မွားယြင္းေသာအားထုတ္ျခင္း ၀ီရိယကို ပယ္သတ္ရ မည္ျဖစ္၏။ မွားယြင္းေသာ ၀ီရိယ ကို အားထုတ္ရာ၌ ၀ီရိယ အားၾကီးသူ ဆင္းရဲျပီး ၀ီရိယအားနည္းသူ ခ်မ္းသာ၏။ မွန္ကန္ေသာ ၀ီရိယကို အားထုတ္ရာ၌ ၀ီရိယ အားၾကီးသူ ခ်မ္းသာျပီး ၀ီရိယအားနည္းသူ ဆင္းရဲ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအားထုတ္ ေနေသာ၀ီရိယသည္ မွန္ေသာအားျခင္းေလာ၊ မွားယြင္းေသာအားထုတ္ျခင္းေလာ ဥာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရမည္ျဖစ္၏။ဆင္းရဲျခင္းကို လူတိုင္း မလိုလားၾကေသာ္လည္း အားထုတ္ေနသည္မွာ ဆင္းရဲေၾကာင္း၀ီရိယ သာ ျဖစ္ေနတတ္ၾကေပသည္။ ပုဂံသို႔ ေရာက္ခ်င္ေသာ္လည္း ပုဂံကို ေက်ာခိုင္းျပီး ေျပးေနသူႏွင့္ တူေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မွန္ကန္ေသာ၀ီရိယတို႔ကို သိျပီး လိုက္နာက်င့္ၾကံမွ ခ်မ္းသာျခင္းကို မလြဲမေသြရၾကေပမည္။ တရားကို က်င့္ ၾကံဘို႔ တရားကို အရင္ဆံုးေဆာင္ထားဘို႔လိုအပ္၏။ သေဘာေပါက္ဘို႔လည္း လိုအပ္၏္။ ထို႔ေၾကာင့္ မွန္ကန္ေသာ၀ီရိယအားထုတ္ျခင္းသေဘာကို ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ျပီး အခ်ိန္တိုင္းအားထုတ္သြားၾကရေပမည္။
မွန္ေသာအားထုတ္ျခင္းတို႔မွာ သမၼပၸဓာန္ေလးပါးတရားတို႔ပင္ ျဖစ္၏။။ ၎တို႔ မွာ-
(၁) မျဖစ္ေသးေသာ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔ကို မျဖစ္ေပၚလာေစရန္ အားထုတ္ျခင္း၊
(၂) ျဖစ္ျပီးကုန္ေသာ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔ကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွာ အားထုတ္ျခင္း၊
(၃) မျပဳရေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ အားထုတ္ျခင္း၊
(၄) ျပဳျပီး ျပဳဆဲ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာအစရွိေသာ ကုသိုလ္တရား တို႔ကို အဆင့္ ဆင့္ တိုးပြားေစျခင္းငွာ အားထုတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကေပသည္။
အတိတ္၌ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔ကို ျပဳလုပ္မိခဲ႔ေလျခင္း၊ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို မျပဳလုပ္မိခဲ႔ေလျခင္း ဟူ၍ ပူေလာင္ေနေသာသေဘာသည္ ကုကၠစၥကိေလသာတရားပင္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ ပူေလာင္ ေနျခင္းျဖင့္ မိမိ၌ ဘာအက်ိဳးမွမျဖစ္ပဲ အကုသိုလ္တရားတို႔သာ လွ်င္ ထပ္မံ၍တိုးလို႔ေနေပသည္။ ျဖစ္မလာေသးေသာ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔ကို ၾကိဳတင္ေတြးေတာ ပူေလာင္ေနျခင္းသည္လည္း အကုသိုလ္တရားပင္ျဖစ္၏္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္မလာေသးေသာ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔ကို ၾကိဳတင္ ေတြးေတာမေနပဲ ၾကံဳေတြ႔လာလွ်င္ ေျမြေပြးေရွာင္သကဲ႔သို႔ေရွာင္ျပီး ျဖစ္ျပီးကုန္ေသာ ဒုစ႐ိုက္ တရားတို႔ကုိလည္း ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္သာလွ်င္ အားထုတ္ျခင္း သမၼာ၀ီရိယကို ျဖည့္က်င့္္ ၾကရပါမည္။“ကုသလံ အန၀ဇၹသုခ ၀ိပါကလကၡဏံ”- ကုသိုလ္တရားသည္ အျပစ္ကင္းျပီး ခ်မ္းသာေသာ အက်ိဳးကိုေပးေသာ လကၡဏာျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိ ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ကုသိုလ္ တရားကို အလိုရွိသူျဖစ္ရပါမည္။ ထိုသို႔ ခ်မ္းသာျခင္း ကို ေပးတတ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ယခုလို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေနခိုက္တြင္ မဂ္ခ်မ္းသာ ဖိုလ္ခ်မ္းသာရေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွသာလွ်င္ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳရက်ိဳး၊ လူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ေပမည္။
အတိတ္က အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာတည္္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔ေၾကာင့္ ယခု၌ ဒုကၡသစၥာကို ရရွိေနၾကေပသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ပုထုဇဥ္္အျဖစ္ က်င္လည္ေနရေသာ သံသရာသည္ ၾကာ ေညာင္းခဲ႔ေလျပီ။ ဒုကၡဆင္းရဲတို႔ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနျပီး အသြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေသခဲ႔ရ ေလျပီ။ အ၀ိဇၨာမ်က္ႏွာဖံုးျဖင့္ ခ်မ္းသာတု ခ်မ္းသာေယာင္တို႔ကိုလည္း ခ်မ္းသာအစစ္ထင္မွတ္ျပီး တခံုမင္မင္ျဖင့္ ပံုတင္ကာ ခံစားခဲ႔ေပျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ အမိုက္ဇာတ္ ဒီဘ၀ အျပီးသတ္မွ ေတာ္ေပမည္။ပုထုဇဥ္တို႔ မခံစားဘူးေသးေသာ ခ်မ္းသာမွာ မဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာသာ က်န္ေတာ႔၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွိထားျပီးေသာ ကုသိုလ္တရား တို႔ကုိလည္း ျပဳလုပ္ေနက်အတိုင္း ထိန္းထားျပီး မိမိ၌ မျဖစ္ ေပၚေသးေသာ ကုသိုလ္တရားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေသာတာ ပတၱိမဂ္ဖိုလ္မွ အစျပဳ၍ အရဟတၱ မဂ္ဖိုလ္သို႔တိုင္ ရရွိခံစားႏိုင္ေအာင္ သမၼာ၀ီရိယကို က်င့္ၾကံၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါကုန္။

စာဖတ္သူတို႔အားလံုး ကိုယ္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ၌ မွန္ကန္ေသာ၀ီရိယကို ပြားမ်ားအားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

စာေရးသူ -ထြန္းထြန္းလိႈင္ (24.12.2007) တြင္ ေရးသားျပီးသည္။

0 comments:

Newer Post Older Post Home