အမွန္ေျပာျခင္း

ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေသာ မဂၢင္ရွစ္တန္အက်င့္မွန္တရားေတာ္မွ ယခု အမွန္ေျပာျခင္းမဂၢင္တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျဖန္႔ေ၀လိုက္ပါသည္။ ေလာက၌ ေျပာဆို ၾကေသာ စကားတို႔မွာ ေျခာက္မ်ိဳးရွိၾကကုန္၏။ ထိုသို႔ ေျပာဆိုၾကေသာ စကား တို႔မွာ-
(၁) ဟုတ္လည္းမဟုတ္၊ သူလည္းမနာလို၊ အက်ိဳးလည္း မရွိေသာစကား။
(၂) ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္သည္၊ သူတစ္ပါးက မနာလို၊ အက်ိဳးလည္းမရွိတဲ႔စကား။
(၃) ဟုတ္လည္းမဟုတ္၊ အက်ိဳးလည္းမရွိ၊ သူတစ္ပါး နာလိုေသာစကား။
(၄) ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္၏၊ သူတစ္ပါးလည္း နာလို၏၊ အက်ိဳးမရွိေသာစကား။

(၅) ဟုတ္လည္းဟုတ္၏၊ အက်ိဳးလည္းရွိ၏၊ သူတစ္ပါး မနာလိုေသာစကား။
(၆) ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္၊ အက်ိဳးလည္းရွိသည္၊ သူတစ္ပါး နာလိုေသာစကား။
တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ေျပာဆိုၾကေသာ စကားေျခာက္ခြန္း၌ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္း အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ နံပါတ္ (၅) ႏွင့္ (၆) ႏွစ္ခြန္းကိုသာ ေျပာဆိုၾကပါသည္။ စကားေျခာက္ခြန္းရွိေသာ္လည္း ႏွစ္ခြန္းကိုသာ ေျပာဆိုသင့္ ေၾကာင္းကို “စကားေျခာက္ခြန္း၊ လူ၌ထြန္း၊ ေလးခြန္းကိုပယ္၊ ႏွစ္ခြန္းတည္။” ဟူ၍ ေရွးပညာရွိတို႔ စပ္ဆိုခဲ႔ၾကေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ “ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္၊ အက်ိဳးလည္းရွိသည္၊ သူတစ္ပါး မနာလိုေသာစကား”ကို ေျပာဆိုရာ၌ ဇြတ္ေျပာဆိုသည္ကား မဟုတ္ပါေပ။ အခ်ိန္ ကာလကိုၾကည့္၍ ေျပာဆို၏။ ဘယ္သို႔ေသာအခ်ိန္လဲဟုဆိုလွ်င္ ေလးဘက္ ေထာက္သြားေသာ ထိုင္တတ္စအရြယ္ အသိဥာဏ္မရွိေသးေသာ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္သည္ ကြဲရွေနေသာ အိုးျခမ္းပဲ႔တို႔ကို စားစရာအမွတ္ျဖင့္ ၀ါးမ်ိဳရန္ ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ထည့္ေနရာ၌ ကေလးငယ္၏ ဖခင္သည္ ထိုအခ်င္းအရာကို ျမင္၍ ကေလး၏ပါးစပ္အတြင္းမွ အိုးျခမ္းပဲ႔တို႔ကို အျမန္ဆံုးထုတ္ေပးျခင္းကို ကေလးငယ္သည္ သူ၏ စားစရာအမွတ္ထင္ထားေသာ အရာတို႔ကို ဖခင္က ထုတ္ေပးရာ မၾကိဳက္၍ငိုေသာ္လည္း ဖခင္က မိမိ၏သားငယ္သည္ မႏွစ္သက္ ေသာေၾကာင့္ ငိုျခင္းကို ဂ႐ုမမူေတာ႔ပဲ အသက္မေသဘို႔သာ အေရးၾကီးသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကာလကိုမလင့္ေစပဲ ျပဳမူသကဲ႔သို႔ အနႏၲေက်းဇူးရွင္ ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္လည္း သံသရာ၌ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ ေနၾကေသာ ပုထုဇဥ္တို႔သည္ ဆံုးမစကားတို႔ကို မၾကိဳက္မႏွစ္သက္ေသာ္လည္း အခ်ိန္ကာလကိုၾကည့္ေတာ္မူျပီး ဆံုးမေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။

“ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္၊ အက်ိဳးလည္းရွိသည္၊ သူတစ္ပါး နာလိုေသာစကား” ကိုေတာ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က သတၱ၀ါတို႔၏စိတ္သည္ ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္းေသာ္လည္း ဟိုအခ်ိန္၌ မေကာင္းတတ္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈ၌သာ ေမြ႔ေလ်ာ္မႈ မ်ားျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သတၱ၀ါတို႔၏စိတ္ ေကာင္းေနေသာအခ်ိန္၌ အခ်ိန္ကာလကို မစိုင္းငန္႔ပဲ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ မွန္ကန္ေသာသစၥာတရားတို႔ကို သတၱ၀ါ တို႔၏အက်ိဳးကို လိုလားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလပတ္လံုး မွန္ေသာစကားတို႔ကိုသာ ဆိုခဲ႔ေတာ္မူျခင္း သစၥာပါရမီေတာ္ျမတ္္ကို မေဖာက္မျပန္ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

သမၼာ၀ါစာျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆိုရာ၌ မွန္ကန္တဲ႔စကားျဖစ္လွ်င္ ျပီးေရာဟူ၍ မမွတ္ယူ သင့္ေပ။ မ်က္လံုးကန္းေန၍ အားငယ္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အား ငကန္းဟူ ၍ေခၚလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္မည္မဟုတ္ေပ။ တဖန္ ယဥ္ေက်းစြာလည္း ေျပာဆိုတတ္ရပါ မည္။ ယဥ္ေက်းစြာ ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ သူတစ္ပါးတို႔ နာ၀င္ခ်ိဳသာေသာေၾကာင့္ မိမိ၏ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္ေသာ အၾကံအစည္တို႔ ေအာင္ျမင္ျပီးေျမာက္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ခ်ိဳေတာ႔ ခ်ိဳသာ၏ ၊ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ မေျပာဆိုပဲ သူတစ္ပါးအား ခ်ိဳခ်ိဳသာ သာျဖင့္ ႏိွပ္ကြပ္ေျပာဆိုတတ္ေသာစကားမ်ိဳးတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရေပမည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆိုတတ္ရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာစကားတို႔သည္ မိမိေျပာဆိုလိုက္ေသာေၾကာင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မညီညြတ္ေတာ့ပဲ ခိုက္ရန္ျဖစ္သြားေစေသာ စကားမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ စကားမ်ိဳး မွာ မွန္လည္းမွန္၊ ႐ိုးလည္း႐ိုးသား၊ ယဥ္လည္းယဥ္ေက်း ေသာ္လည္း အျခားသူႏွစ္ဦးတို႔၏ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးထားရွိေသာ ေမတၱာတရား တို႔ ျပိဳကြဲပ်က္စီးေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူႏွစ္ဦးတို႔ ညီညြတ္ေစေသာစကားမ်ိဳး၊ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနေသာသူတို႔အား ညီ ညြတ္ေစေသာ၊ အားျဖည့္ေပးေသာ စကားတို႔ကို ေျပာဆိုၾကရပါမည္။

တဖန္လည္း အခ်ိန္ကာလ၊ ေရာက္ရွိေနေသာ အရပ္ေဒသႏွင့္ နားေထာင္သူတို႔၏ အေျခအေန လက္ခံႏိုင္မႈကိုလည္း ၾကည့္ျပီး ေျပာဆိုတတ္ရပါမည္။ အခ်ိန္မတန္ ေသးပဲ ေျပာဆိုမိလွ်င္ အမွားကိုလမ္းျပမိတတ္ျခင္း၊ အက်ိဳးကို ထိေရာက္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ အခက္အခဲႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရတတ္ျခင္း ျဖစ္တတ္ေပသည္။ အရပ္ေဒသက လက္မခံ ႏိုင္ေသာစကားမ်ိဳးကို ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ တန္ဘိုးရွိေသာ စကားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၀ိုင္း၀န္း၍ ဟားတိုက္ခံရလွ်င္ “ေထာင္တန္တဲ႔စကား ရယ္ေပါ့” ျဖစ္တတ္ေပသည္။ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္းၾကည့္ျပီး ေျပာဆိုတတ္မွ သင့္ေလ်ာ္ေပမည္။ “က၊ ခ” (ကၾကီး၊ ခေကြး)ပင္ မတတ္ေသးေသာ ကေလးငယ္ အား ပရိတ္ၾကီးပါဠိကို သင္ေပးေန၍ မသင့္ေတာ္လွေပ။ မိမိ၏ တတ္ေစခ်င္လွ၊ ေတာ္ေစခ်င္လွေသာေစတနာသည္ မည္မွ်ပင္ၾကီးမားေနေသာ္လည္း အေမာသာ အဖတ္တင္ေနမည္ ျဖစ္ေပသည္။

ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ႔ ေလာကၾကီးကို တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္ေစမည့္စကားတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ သတၱ၀ါတို႔သည္ တစ္သံသ ရာလံုး၌ သညာ၀ိပလႅာသ(အမွတ္မွား)၊ ၀ိဇၨာ၀ိပလႅာသ(အသိမွား)၊ ဒိ႒ိ၀ိပလႅာသ (အယူမွားျခင္း)တို႔ျဖင့္ က်င္လည္လာခဲ႔ျခင္းေၾကာင့္ ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက ပြင့္ေတာ္ မူျပီးၾကကုန္ေသာ ဘုရားအဆူဆူတို႔ႏွင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္လြဲေခ်ာ္ခဲ႔ရျခင္းမွာ ထို အမွား သံုးခ်က္ မလြတ္ခဲ႔ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ မွားယြင္းေသာစကားမ်ိဳး၊ လြဲေခ်ာ္ ေသာစကားမ်ိဳးကို ေျပာဆိုမိျခင္းေၾကာင့္ တျခားသူတို႔ တလြဲမွတ္ယူသြားျပီး လိုက္ နာလုပ္ေဆာင္ေနၾကျပီ၊ က်င့္ၾကံေနၾကျပီဆိုလွ်င္ မိမိ၌ ၾကီးေလးေသာအျပစ္တို႔ က်ေရာက္လာမည္ျဖစ္သည္။ အမွားတကာ႔ အမွားတို႔တြင္ အယူမွားျခင္းသည္ အမွားဆံုးေသာ မွားျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ အယူမွန္ေအာင္ က်င့္ၾကံ ျပီး အယူမွန္စကားတို႔ကို ေျပာဆိုတတ္မွသာလွ်င္ တစ္ျခားသူတို႔ အမွတ္မွန္၊ အသိ မွန္၊ အယူမွန္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၼာ၀ါစာမဂၢင္ကို ျပည့္၀စြာ က်င့္ၾကံသြား ႏိုင္ျပီး နိဗၺာန္သို႔ လွ်င္ျမန္စြာ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္ကို ဤဓမၼ ေဆာင္းပါးျဖင့္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

စာဖတ္သူတို႔အားလံုး ကိုယ္က်န္းမာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မဂၢင္ေဖာင္ၾကီးအျမန္စီး ခရီးႏွင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

စာေရးသူ - ထြန္းထြန္းလိႈင္ (12.11.2007 ည 11:32 တြင္ ေရးျပီးသည္။)

0 comments:

Newer Post Older Post Home